Zoon (8 jaar): “Mam, waarom moet ik ALTIJD dezelfde sommen maken? Twee rijtjes is toch genoeg als ik ze allemaal goed heb?”

Moeder: “Dat snap ik, lieverd. Maar je juf wil dat je blijft oefenen.”

Zoon: “Ja maar… als ik weet hoe het moet, waarom dan nog een hele bladzijde? Dat voelt echt zinloos!” Zucht.

Moeder: “Ik zie dat het je frustreert.”

Zoon: Pakt zijn potlood en begint te krassen. “Als ik die bladzijde niet zie, hoef ik ‘m ook niet te maken!”

Sommige kinderen leren top-down. Ze hebben eerst het grote geheel nodig voordat details zinvol voelen. Voor hen werkt herhalen zonder context averechts.

Blijven oefenen terwijl het al goed gaat… Waarom eigenlijk?

Kinderen weten niet dat herhalen bedoeld is om sommen te automatiseren, in plaats van ze steeds opnieuw uit te rekenen. Maar dat vertellen we er niet bij. Net zo min als waarom automatiseren zo belangrijk is: omdat sommen later moeilijker worden en ze dan moeten kunnen vertrouwen op wat ze al kennen.

Die context maakt het verschil. Zonder dat voelt oefenen als eindeloos werk, zonder doel. Maar mét dat inzicht? Dan groeit de motivatie.

Sommen automatiseren lukt overigens alleen als je kinderen cijferend laat rekenen. Alleen dán zijn de sommen tussen 1-20 en de tafels aan het gebruiken.

Hoe laat je een kind wél veel sommen maken zonder frustratie?

Laat ze elke dag één grote som – cijferend – uitrekenen!

• 456.987.123 + 58.497.321
• 87.954.615 × 4.587.813

Eerst schrikken ze misschien: “Zo groot?!” Maar daarna ontdekken ze iets bijzonders…

• Ze breken de som op in kleinere stukjes.
• Ze passen strategieën toe zonder het gevoel te hebben dat ze eindeloos herhalen.
• Het wordt een uitdaging in plaats van een verplichting.

Want laten we eerlijk zijn: een hele bladzijde vol dezelfde sommen is saai. Maar één indrukwekkende som? Dat voelt als een missie!

O ja, cijferend rekenen is géén trucje … cijferend rekenen is een techniek!