Laatst was ik op een school van een van mijn cliënten om uitleg te geven over de Kernvisie methode. Terwijl ik sprak over deze andere, innovatieve benadering van leren, ontstond er een leuke discussie over het aanleren van taal en spellingsregels.
Zo’n 20 jaar geleden rolde ik de wereld van kindercoaching in. Een vakgebied dat nog volledig in de kinderschoenen stond, maar waar ik me wel direct in thuis voelde. Misschien wel omdat ik me zo kon identificeren met die kinderen die vol goede moed iedere dag naar school gaan en toch het idee hebben dat ze daar niet helemaal hun taal spreken.
Je hebt ze vast wel eens gezien, die prachtige afbeeldingen van een brein, waarbij de linkerhersenhelft in zwart-wit de ratio weergeeft en de rechterhersenhelft vol kleur de gevoelswereld laat zien.
Bas was 9 jaar en zat in groep 5 toen ik hem leerde kennen. Een nieuwsgierige knul, die veel vraagt en woorden vaak heel letterlijk neemt. Zo voelde hij direct aan zijn hoofd toen ik zei dat hij goede voelsprieten had. Er zit wat autistisch gedrag.
Kernvisiecoaches leren leerlingen woordbeelden vast te leggen in hun langetermijngeheugen. Dat deed men vroeger ook al door bordwoorden aan te bieden die leerlingen na moesten schrijven.