Stond ik toch opeens met de voorzitter van de VO-Raad, de heer Paul Rosenmöller aan de statafel. Nee, niet omdat ik kinderen met leerproblemen help, maar gewoon als betrokken ouder.

Ik zal het even uitleggen. De jongste spruit is ons gezin, ingewijden kennen haar als de enige echte zZiep, zit alweer voor het derde jaar op het Rembrandt College in Veenendaal. Een middelbare school waar ze al in groep 7 haar zinnen op had gezet. Sinds dit schooljaar draait daar de pilot ‘Maatwerk’.

Op de website van het Rembrandt College staat het volgende over maatwerk: “Vanaf schooljaar 2017-2018 kan iedereen zijn talenten binnen onze school verder ontplooien. Samen met de leerling en de ouders (de pedagogische driehoek) bekijken we waar de interesse en talenten liggen, zodat we het onderwijs voor de leerling (op maat) nog uitdagender kunnen maken. Naast de reguliere lessen is er ruimte om samen met een leercoach het leerproces in tempo en werkvorm te variëren. De leerling kan bijvoorbeeld versnellen, verbreden of verdiepen of eerder examen doen in een bepaald vak. Daarnaast zijn er nog meer mogelijkheden, bijvoorbeeld modules bijwonen op een universiteit of een vak op een ander niveau volgen. De leercoach kijkt samen met de leerling en met de ouders wat haalbaar is voor de leerling.”

Voor onze zZiep betekent dit dat zij naast haar reguliere tl programma het vak geschiedenis op havo niveau volgt en daar ook komend schooljaar eindexamen in gaat doen.

Deze pilot draait op een handjevol scholen in Nederland en de heer Rosenmöller is een van de motoren achter die landelijke pilot.

Tijdens zijn bezoek aan de school wilde men hem laten horen, zien en ervaren wat de pilot voor de leerlingen betekent. Ouders zijn ook een onderdeel van de kring rondom de leerling, et voilà zo stonden wij opeens op een woensdagmiddag aan die statafel.

Leuk om ook af en toe een andere pet op te hebben.

Samen met een aantal andere ouders en leden van de werkgroep in gesprek met de heer Rosenmöller (de jongeren zelf waren uiteraard al veel eerder aan de beurt geweest) over de verschillende vormen van maatwerk, de verschillende redenen om maatwerk in te zetten, hoe het tot nu toe ervaren is door ons maar vooral door de jongeren zelf.

Over een ding waren we het onmiddellijk eens, er was geen actie van ons ouders nodig om de jongeren in beweging te krijgen voor hun maatwerk. Planning, overleg, lessen volgen, huiswerk en toetsen … motiveren voor de maatwerkvakken was niet nodig. Dat deden ze met liefde. Geen wonder, daar hadden ze zelf voor gekozen! In tegenstelling tot de andere vakken, daar word je gewoon mee opgezadeld, aldus zZiep later, maar dat is even onder ons :-).

Tja, je wordt als kind gewoon naar school gestuurd om dingen te leren. Heb je niet zelf voor gekozen en het is maar de vraag of de onderwerpen op dat moment je interesse hebben. En of je brein al zodanig is ontwikkeld dat je er aan toe bent.

Hoe is jouw concentratievermogen als je in bovengenoemde situatie geplaatst wordt?

Maar terug naar het gesprek. De heer Rosenmöller haalde een A4-tje tevoorschijn. Een overzicht van een klas kinderen, vmbo kader. Bij ieder kind was het niveau aangegeven dat hij of zij had bij de verschillende vakken. Een kind is namelijk geen vmbo, havo of vwo kind. Een kind heeft verschillende talenten op verschillende niveaus. Tegelijkertijd plaatsen wij kinderen in klassen op het niveau van het vak waar ze het minst goed in zijn. Wat een talentverspilling! Hoe mooi zou het zijn wanneer we kinderen onderwijs kunnen bieden op de verschillende niveaus waar ze behoefte aan hebben?

De droom van een bevlogen man op één A4-tje.

Wat een (h)erkenning! Ik kon de heer Rosenmöller vertellen dat ik dit dagelijks tegenkom in mijn praktijk bij kinderen die leerproblemen ervaren. Waar je bij heel veel vakken een hoog niveau ontmoet, maar tegelijkertijd bij een aantal andere vakken slechte toetsresultaten ziet. Kinderen worden nog steeds op basis van die lage toetsresultaten ingeschaald op een te laag middelbare schoolniveau.

Toen de heer de Grunt (rector Rembrandt College) aan het eind van het gesprek nog binnen kwam lopen bereikte het enthousiasme een nieuw niveau. Twee mannen die elkaar gevonden hebben op het gebied van onderwijsvernieuwing met het kind op de eerste plaats. En dát is de bedoeling.

Waar willen ze naar toe? Een onderwijsvorm waarbij de behoeftes, interesses en talenten van een kind leiden tot een individueel lesrooster. Wat je noemt ‘Passend onderwijs’!