Veel, heel veel kinderen ervaren sociaal-emotionele problemen als faalangst, negatief zelfbeeld, belemmerende overtuigingen en concentratieproblemen. Het gevolg? Buikpijn, hoofdpijn, niet naar school willen en uiteindelijk kans op thuiszitten. Hoe komt dit nou? Zijn dit allemaal individuele tekortkomingen of ligt het probleem veel breder?

Ieder mens heeft een bepaalde invulling van zijn leven. Wanneer wij naar volwassenen kijken dan is vaak het grootste deel van de dagindeling het werk. Wanneer dat werk niet goed bij je denken en doen past of niet goed aansluit op de waarden die jij in je leven belangrijk vindt, dan ontstaat er spanning. Wanneer die spanning niet regelmatig teruggebracht kan worden naar een neutraal niveau dan kan er overspanning (burn-out) ontstaan.

Wanneer een kind de hele dag op een plek moet zijn, waar het eigenlijk niet wil zijn en dingen moet doen waar het op dat moment eigenlijk niet voor kiest, dan bestaat de kans dat hetzelfde gebeurt als hierboven beschreven.

Maar waarom zou een kind niet op school willen zijn of niet mee willen doen aan opdrachten die hem aangeboden worden?

Als dat wat je moet doen of aan je gevraagd wordt niet voldoende aansluit op je leerstijl (de manier waarop jij informatie verwerkt) dan gaat het niet passen. Dit zegt niets over je verstandelijke vermogen, maar meer over hoe de informatieverwerking aansluit op de informatiestroom zoals deze aangeboden wordt.

Wanneer we spreken over passend onderwijs dan zullen wij het zo moeten aanreiken dat het past bij de leerstijl van het kind, zodat het goed verwerkt kan worden. Op dit moment is passend onderwijs het inschatten welk niveau een leerling heeft en daar een passende school voor zoeken. Voor die tijd gaan we extra hulp bieden door alles wat eerder niet lukte nog eens dunnetjes over te doen.

De Kernvisie methode stelt kinderen in staat te leren door hun ze hun eigen leerstijl te laten gebruiken, stelt leerkrachten in staat om de informatie zo aan te bieden dat het past bij de verschillende leerstijlen van kinderen en stelt school in staat om passend onderwijs te bieden. Gewoon naast de bestaande schoolmethodiek.

Helaas loop ik nogal eens tegen wat ego’s op die vinden dat de wijze waarop het nu gebeurt goed is. Maar als 20 tot 25 procent van de kinderen in meer of mindere mate tegen een leerprobleem aanloopt dan moeten wij samen gaan kijken hoe wij hen kunnen helpen. Dat percentage moet echt naar beneden!

Ook vanuit de samenwerkingsverbanden van scholen wordt veel geanticipeerd op hulpvragen van scholen. Soms ben ik op uitnodiging van ouders bij een overleg van ouders, school en samenwerkingsverband. Ouders die zelf begeleiding voor hun kind hebben gezocht omdat ze zien dat hun kind het op school niet redt.

Van het samenwerkingsverband zijn daar in ieder geval een projectleider, contactpersoon sociaal-emotioneel en contactpersoon didactisch bij aanwezig. Daarnaast vanuit school de leerkracht, intern begeleider en soms ook de schoolleider. Minimaal 5 professionals die zich gezamenlijk buigen over de situatie van een kind met als doel het kind zo goed mogelijk te helpen.

Het ontwikkelingsperspectiefplan wat wordt opgesteld leidt in mijn ogen echter niet tot een zo goed mogelijke ontwikkeling van het kind, maar tot een beschrijving van het haalbare uitstroomniveau gegeven het huidige onderwijsaanbod. Afhankelijk van de situatie wordt er bijvoorbeeld een rekenspecialist of taalspecialist ingeschakeld die hulp moeten bieden, maar ook hier wordt opnieuw uitgegaan van het onderwijsaanbod en niet van de leerstijl van het kind waardoor de resultaten te mager zijn ten opzichte van de inspanningen die er tegenover staan. En daarmee geef je het kind het probleem mee naar het voortgezet onderwijs. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?!

Soms krijg ik de indruk dat we ouders het gevoel moeten geven dat we er alles aan hebben gedaan, maar we moeten het kind zo helpen dat het weer verder kan bouwen!

Waarom niet met elkaar zoeken naar nieuwe mogelijkheden? Met open vizier kijken naar manieren die wel kunnen helpen. Het is niet voldoende om aan te geven dat er veel voor een kind is gedaan. Alleen het resultaat telt.

Wanneer wij samen dit probleem oplossen dan zien we ook de hulpvragen bij jeugdzorg sterk teruglopen.

• We kunnen individuele kinderen begeleiden.
• We kunnen leerkrachten, intern begeleiders en remedial teachers opleiden met de door het SKJ en Lerarenregister erkende opleiding van de Kernvisie methode, zodat een of meer medewerkers op school de methodiek kunnen toepassen.
• We hebben het concept LeerKrachtig Onderwijs klaar staan, waar de Kernvisie methode in de hele school geïntegreerd wordt naast de bestaande schoolmethodiek. Dat betekent dat wanneer de schoolmethodiek niet voldoende bij een leerling past, de leerkracht het niet nog eens gaat aanbieden via de verlengde instructie, maar het aanbiedt op de Kernvisie manier.

Wat zien we in de praktijk? De leerlingen die het niet voldoende oppakken via de reguliere schoolmethodiek, passen het beste bij de Kernvisie methode.

Reden genoeg om samen aan de slag te gaan.