Ik was in Deventer en bezocht een dyslexie symposium.

Er werd een boek gepresenteerd wat ruim 55 verhalen en gedichten bevatte van kinderen die dyslectisch zijn. In een leuke presentatie van Peter Jan Rens werden al deze kinderen gehuldigd voor hun bijdrage.

Naast mij zat een vader met zijn zoon. Ook de jongen had een verhaal geschreven. Hij stond niet op het podium. Zijn juf had zijn verhaal afgewezen en dus niet ingestuurd als potentieel materiaal voor in het boek.

Wat een verdriet had deze jongen. Dikke tranen rolden over zijn wangen bij het zien van al de lofuitingen voor de kinderen, die wel op het podium stonden. Hij heeft geen kans gehad.

Wat heb je als juf hiermee bereikt?