“Dyslexie is een ernstige stoornis, die gekenmerkt wordt door een hardnekkig probleem met het aanleren en het accuraat en/of vlot toepassen van het lezen en/of het spellen op woordniveau.” Bron: Stichting Dyslexie Nederland.

De beperking zit niet in het kind! De beperking zit in de wereld om hen heen. School is niet in staat deze kinderen te bereiken. Leerkrachten, intern begeleiders en remedial teachers bieden informatie aan op een manier die niet optimaal werkt voor visueel ingestelde kinderen.

Het zijn eigenlijk twee verschillende werelden, die proberen te communiceren. Was er niet eens iets soortgelijks over Venus en Mars? Alleen gaat het nu niet over mannen en vrouwen, maar over de manier van kennisoverdracht.

Een vraag of opdracht wordt door een visueel ingesteld kind vaak op verschillende manieren bekeken. Welke interpretatie van de vraag is de juiste? Wat voor de één een volkomen logische vraag is, blijkt voor de ander een puzzel te zijn. Uiteindelijk moet een kind kiezen welke verklaring het gaat volgen, met de kans dat hij of zij geen antwoord geeft op de ‘volkomen logische vraag’ van juf of meester.

Hoe vaak hoort een kind ‘Als je het niet begrijpt, kom dan bij me, dan leg ik het uit’? Maar als datzelfde kind denkt dat het de stof begrijpt, vraagt het niet om hulp. Is dit miscommunicatie of onvermogen? En indien het laatste, wiens onvermogen is het dan?

Helaas wordt dit gezien als een (eenzijdige) ernstige stoornis.

Als leerkrachten, intern begeleiders en remedial teachers zich meer bewust zijn van de kenmerken van visueel ingestelde kinderen, dan kunnen zij daarmee rekening houden in hun lessen en lesmateriaal. Kleine veranderingen brengen dan grote effecten teweeg.

Welke afbeelding vindt u makkelijker te leren?