Veel mensen verbazen zich over het feit dat kinderen, die verbaal erg goed zijn, toch zo’n moeite hebben met het correct schrijven. Dit is niet zo verwonderlijk.

Een kind van 10 jaar praat al zo’n 8,5 jaar. Het schrijft pas 4 jaar. Een grote categorie kinderen leert op een praktische manier, gewoon door het te doen. Dit betekent dat zij eigenlijk meer tijd nodig hebben om goed te leren schrijven. Dit proces proberen wij op school te bespoedigen door spellingsregels aan te bieden, maar veel kinderen raken in de war door de spellingsregels en passen deze vaak toe op momenten dat deze niet toegepast moeten worden.

Eigenlijk gebruiken wij als volwassenen helemaal geen spellingsregels, behalve de regels omtrent de tegenwoordige tijd, de verleden tijd en het voltooid deelwoord. Kijk maar naar jezelf. Als we schrijven dan noteren we een woord en kijken ernaar. Wanneer het woord fout is, dan zien we dat het woord er vreemd uitziet en verbeteren we het. We vergelijken het woord met het woordbeeld dat we in ons hoofd hebben staan. Een fout woord dissoneert met het woordbeeld in ons hoofd. Wij zijn eigenlijk helemaal niet bezig met spellingsregels.

Wanneer een kind moeite heeft om woorden goed te spellen, dan kan het beter een woordbeeld in het langetermijngeheugen opslaan, dan een spellingsregel uit het hoofd leren.

We zien vaak dat kinderen ook beter lezen dan schrijven. Lezen is herkennen van informatie. Herkennen is makkelijker dan het reproduceren van informatie. Schrijven is reproduceren van informatie. Daarom is het verstandig een kind goed te laten luisteren naar zichzelf wanneer het moet schrijven, want de meeste woorden kan het vaak al heel goed zeggen.