Met regelmaat hoor ik de verbazing, als kinderen een woord met twee klinkers schrijven. Bijvoorbeeld brooden. Terwijl kinderen al lang met deze spellingsregel in aanraking zijn geweest, komt het regelmatig voor dat woorden op deze wijze verkeerd geschreven worden.

In groep 4 van de basis school wordt deze regel behandeld. Hiervoor worden ‘kikker- en ezelswoorden’ uit de kast gehaald of ‘klinkerdieven’ ingezet. Visueel ingestelde kinderen gaan met de kikker, de ezel en de klinkerdief aan de haal en missen de essentie van de uitleg.

Uiteindelijk draait het om de lange en de korte klank.

In een woord van meer lettergrepen, schrijf je geen dubbele klinker, ondanks het feit dat je hem wel hoort. Hoor je een lange klank, dan schrijf je één medeklinker achter de klinker en hoor je een korte klank, dan schrijf je twee medeklinkers achter de klinker.

In de periode tot deze uitleg (bijna anderhalf jaar schrijfonderwijs) heeft het kind deze woorden fout mogen schrijven, zonder dat iemand er wat van zei. De regel is tenslotte nog niet behandeld en dus kun je het kind hier niet op wijzen. Maar juist in deze periode zijn er veel verkeerde woordbeelden in het hoofd terechtgekomen. En dat is dus de reden, waarom dit zo hardnekkig door blijft zeuren.

Ik zie nog regelmatig kinderen uit groep 7 en 8 deze fout maken. Waarom? Gewoon, omdat het zo in hun hoofd staat.