Ik was op het symposium over dyslexie van de oudervereniging Balans. Er was een serie sprekers uitgenodigd, die vooral de stand van zaken omtrent de dyslexiebehandeling bespraken. Er waren in totaal 1300 bezoekers. De Kernvisie methode was aanwezig op de informatiemarkt welke vooraf, in de pauzes en achteraf bezocht kon worden.

Aan de hand van prachtige ‘praatplaten’ konden we onze bezoekers de verschillen tussen de linksgeoriënteerde en de rechtsgeoriënteerde leerstijl uitleggen én konden we in één oogopslag laten zien waarom het met deze kinderen minder goed gaat met leren. Vooral het feit dat deze kinderen een voorkeur hebben om visueel en kinesthetisch te denken was voor velen, ouders en leerkrachten, heel herkenbaar.

Des te opvallender was het dat men in de lezingen hier met geen woord over rept. De lezingen gingen over de hersenen en de gebieden waar het probleem zich laat zien, onderwijs en zorgprotocollen, onderzoek en toetsmethoden. Kortom veel linksgeoriënteerde informatie.

Zoals al eerder opgemerkt laat de wetenschappelijke wereld rond de dyslexie geen enkel geluid horen omtrent het feit dat deze dyslectische kinderen allemaal een voorkeur hebben om visueel en kinesthetisch te denken. Sommige orthopedagogische praktijken benadrukken in hun externe uitingen zelfs uitgebreid dat ze dit fenomeen ontkennen.

Ik liep al tijden rond met de vraag waarom het onderwijs en de wetenschappelijke wereld het rechtsgeoriënteerde denken ontkent en ik heb het antwoord gevonden. Wetenschappelijkheid zegt iets over de wijze van onderzoeken. Wanneer je een bewijs wilt leveren, dan zal je ten opzichte van de groep waar je een uitspraak over wilt doen een controle groep moeten plaatsen. Dit om de verschillen te kunnen meten en aantonen. Wanneer men een uitspraak zou willen doen over visuele- of gevoelsmatige invloeden op een kind in relatie tot het leren, kan men hier geen controlegroep naast zetten omdat gevoel en visueel denken zoveel varianten kent, dat het onmogelijk is om een homogene controlegroep samen te stellen.

Het meenemen van de invloedsfactoren visueel en kinesthetisch zouden de wetenschappelijkheid van het dyslexieonderzoek en de behandeling niet meer wetenschappelijk maken. Dat zou wel eens kunnen betekenen, dat de overheid de vergoedingen vanuit de basisverzekering intrekt.

Eigenlijk was dat het centrale onderwerp van het symposium, ‘Hoe kunnen wij zorgen dat de proef van de vergoedingen wordt verlengd?’

We zijn druk bezig om vergoedingen in stand te houden. We praten dus over belangen. Belangen van Balans voor de ouders om vergoedingen te krijgen en belangen van de orthopedagogische praktijken om geen omzet te verliezen. Intussen laat men een belangrijke invalshoek liggen, die ook nog eens de oplossing van het probleem wat men dyslexie noemt bevat.

Het is jammer dat oudervereniging Balans weigert om naar de uitgangspunten van de Kernvisie methode te luisteren. Er kunnen veel meer kinderen geholpen worden tegen substantieel lagere kosten. Ook de kinderen met meervoudige dyslexie, die nu aan de kant blijven staan!

Balans kom op voor je achterban en luister met open vizier naar de goede argumenten om kinderen met een rechtsgeoriënteerde leerstijl wel een plezierige schooltijd en een betere toekomst te bezorgen.