Ik las vanochtend een artikel in de krant over het feit dat mensen steeds meer via de computer schrijven en dat we het handmatig schrijven over boord kunnen gooien.

Natuurlijk zien we steeds meer dat er via het toetsenbord wordt gecommuniceerd. Dit staat echter los van het leren schrijven. Waar niemand het over heeft, is dat het schrijven ook nog een andere functie heeft. Door het schrijven slaan we namelijk woordbeelden op.

Weet je nog dat je vroeger spiekbriefjes maakte? En dat je het spiekbriefje uiteindelijk niet meer nodig had, omdat je wist wat er op stond? We waren, met het schrijven, even heel geconcentreerd met de informatie bezig en hebben het daarmee in ons lange termijngeheugen opgeslagen. Dat lukt niet via een toetsenbord.

Wanneer kinderen niet meer leren schrijven, ontstaat er een probleem met het opslaan van woordbeelden. Deze woordbeelden hebben we nodig om woorden al lezende te herkennen. Het toetsenbord schept een grotere emotionele afstand ten opzichte van het handmatige schrijven. Die emotionele betrokkenheid hebben we nodig om informatie te kunnen verwerken. Je zou eens moeten opletten hoe vaak je nog een pen oppakt. Dat is vaker dan we denken.