In 2015 is de jeugdzorg gedecentraliseerd van de landelijke overheid naar de gemeenten. Het doel van deze decentralisatie jeugdzorg was en is om de zorg dichterbij huis en daarmee bij het kind te brengen. Uitgangspunt is dat dichterbij ook betekent dat er meer zicht is op de hulpvragers.
Stond ik toch opeens met de voorzitter van de VO-Raad, de heer Paul Rosenmöller aan de statafel. Nee, niet omdat ik kinderen met leerproblemen help, maar gewoon als betrokken ouder.
Als onderdeel van de overdracht van de Jeugdzorg naar gemeenten, gaat ook de zorgplicht voor dyslexiezorg naar de gemeenten per 1 januari 2015. Vanaf 2009 tot en met 2014 was de behandeling van ernstige dyslexie ondergebracht in de basisziektekostenverzekering.
De kranten staan bol van de artikelen over dyslexie en andere etiketten. De politiek is druk met bezuinigen en met de cito. En wetenschappers ‘ontdekken’ dat oude waarheden, misschien toch eigenlijk wel helemaal niet waar zijn. En als ouder sta je daar middenin.
Het klinkt best leuk ‘Mijn kind is hoogbegaafd’, maar eigenlijk is hoogbegaafdheid net zo lastig als het hebben van een laag IQ. In beide gevallen lopen de kinderen achterstanden op: de één vanuit het onvermogen en de ander vanuit zelfoverschatting en verkeerde leerstrategieën.
Minister van onderwijs, Marja van Bijsterveldt, heeft besloten om de bekende Cito-toets in groep acht, te vervangen door een landelijke eindtoets. Deze gaat later in het leerjaar plaatsvinden, zodat de leerlingen langer taal- en rekenonderwijs krijgen. Het wordt een soort eindexamen voor het basisonderwijs.
Zij noemt dit een foto van het moment, welke moet worden toegevoegd aan de film die het leerlingvolgsysteem heet. Het geheel vormt de basis tot het schooladvies.