Deze stelling doet menig leerkracht, remedial teacher en intern begeleider van kleur verschieten, maar hij is wel waar. We automatiseren niet op basis van de klank-tekenkoppeling.
Vanochtend sprak ik een moeder van vier kinderen in de leeftijd van 7 tot 16 jaar. Vier kinderen uit één gezin, die allemaal tegen leerproblemen aanlopen. Volgens school ‘zit het er niet in’ en worden vanaf groep 2 door school de zorgen al geuit. De oudste volgt praktijkonderwijs en voor de anderen ziet men niet veel meer dan een laag vmbo niveau in het verschiet. Ondertussen ziet moeder steeds vaker haar vier talentvolle kinderen gebukt gaan onder faalangst en een negatief zelfbeeld.
In groep 5 zit hij. Ik zag ‘m vorige week voor de tweede keer. Tijdens het intakegesprek bleek hij een flinke achterstand te hebben. Hij had geen goed letterbeeld, wat directe consequenties heeft voor het leren lezen en schrijven. Daarnaast tekende hij de letters in plaats van dat hij ze schreef.
Op 18 december 2014 verscheen in de krant een artikel over de verplichte rekentoets op het voortgezet onderwijs. De verplichte rekentoets wordt massaal slecht gemaakt. Zo slecht zelfs, dat er heel veel kinderen geen diploma zouden halen als het resultaat van de toets nu mee zou tellen. Vanaf volgend jaar telt de toets wel mee voor het eindexamen.
Onlangs las ik het boek ‘Pakkend Passend Onderwijs’ van Irene Westeneng. Hierin betoogt Irene niet een theoretische vorm van vernieuwend onderwijs, maar spreekt ze vanuit haar ervaringen in de toepassing ervan op verschillende scholen.
Zeven jaar ging ze met buikpijn naar school. Zeven jaar heeft ze op haar tenen gelopen. Zeven jaar voelde ze zich het domste meisje van de klas. Vorig jaar bleef ze zitten. Op initiatief van haar ouders, want scholen staan nou eenmaal niet te trappelen om kinderen een jaar over te laten doen. Dit is namelijk direct van invloed op de beoordeling van de school.