Stel je voor, een mooie zomeravond. Het schemert en je staat met een glas wijn aan de rand van het bos. Als het bijna donker is zet het gezelschap zich in beweging en trekt verder het bos in. Op een sfeervol verlichte open plek zoekt iedereen een plekje op de stoelen die al klaar staan. Het geroezemoes verstomt als de muzikanten hun instrumenten oppakken.
Ik beluister dat men op scholen veel waarde hecht aan begrijpend lezen en redactiesommen. En het zijn ook belangrijke onderdelen van het leren. Het voortgezet onderwijs selecteert zelfs op deze twee vakken.
Zodra een kind niet presteert volgens het tempo dat wij met elkaar bedacht hebben, hebben wij de neiging om een intelligentietest te gaan doen. We willen namelijk vaststellen of er een reden is waarom het niet voldoende lukt. Op zich een goede gedachtegang.
Een poosje geleden hoorde ik van een cursist die lesgeeft op een NT2 school (Nederlands als tweede taal) dat ze starten met het aanbieden van woordbeelden en daarna de spellingsregels aanbieden. Dat zette mij aan het denken, want als je de woordbeelden al kent, waarom dan nog de spellingsregels aanbieden?
Steeds vaker worden er op scholen iPads ingezet. Een prima middel om nieuwe informatiebronnen te kunnen vinden en te gebruiken. Tegelijkertijd is het ook een middel om te laten zien hoe ‘wij als school met onze tijd mee gaan’. Ik had een keer een directeur van een school aan de telefoon. Hij vertelde mij dat hij de Kernvisie methode niet nodig had, want hij had nu smartboards in de klassen hangen. Nu kon hij alles visueel aanbieden. Typisch een klok en klepel gevalletje.