Schoolsysteem | Uit de praktijk
Deze stelling doet menig leerkracht, remedial teacher en intern begeleider van kleur verschieten, maar hij is wel waar. We automatiseren niet op basis van de klank-tekenkoppeling.
Brend is een jongen van 8 jaar uit groep 5. Hij kwam voor de tweede keer. De eerste keer zag ik dat zijn handschrift zeer onduidelijk was, hij had een verkeerde pengreep en kon veel letters niet reproduceren. Ook verwisselde hij de ‘b’ en de ‘d’. De woorden die hij schreef, schreef hij meestal fonetisch en de ‘oo’ schreef hij steevast als ‘oe’.
Afgelopen week was ik bij een bespreking in Beilen. Het doel van de bijeenkomst was het bespreken van de resultatenmatrix in de jeugdhulpverlening en de WMO. Er waren veel zorgaanbieders aanwezig. Allemaal mensen die stuk voor stuk passie hebben voor het werk wat ze doen, met maar één doel en dat is de ander helpen.
Soms vragen ouders me wel eens of het bezwaarlijk is dat hun kind typt in plaats van schrijft. Op school heeft men op een gegeven moment de computer geïntroduceerd en omdat het handschrift van zoon of dochter zo moeilijk leesbaar is, lijkt dit een prima oplossing. Want zeg nou zelf, een geschreven woord of een getypt woord, een woord blijft een woord.
Uit de praktijk | Schoolsysteem
Vanochtend sprak ik een moeder van vier kinderen in de leeftijd van 7 tot 16 jaar. Vier kinderen uit één gezin, die allemaal tegen leerproblemen aanlopen. Volgens school ‘zit het er niet in’ en worden vanaf groep 2 door school de zorgen al geuit. De oudste volgt praktijkonderwijs en voor de anderen ziet men niet veel meer dan een laag vmbo niveau in het verschiet. Ondertussen ziet moeder steeds vaker haar vier talentvolle kinderen gebukt gaan onder faalangst en een negatief zelfbeeld.
“Woordbeelden opslaan? Visueel geheugen? Heeft u daar wetenschappelijk bewijs voor? Nee? Dat u zich met deze dwaalwegen bezig durft te houden. U beschadigt kinderen daarmee. Het is een schandaal!”
