In groep 5 zit hij. Ik zag ‘m vorige week voor de tweede keer. Tijdens het intakegesprek bleek hij een flinke achterstand te hebben. Hij had geen goed letterbeeld, wat directe consequenties heeft voor het leren lezen en schrijven. Daarnaast tekende hij de letters in plaats van dat hij ze schreef.

Er zijn zo door het jaar heen verschillende evenementen of bijeenkomsten waar ik beleidsmakers en conculega’s tref. U weet wel wat ik bedoel, reguliere dyslexiebehandelaars. Zodra ze weten met wie ze in gesprek zijn, volgt de vraag: ‘Is dat wel wetenschappelijk bewezen?’ en proberen ze het gesprek te verlaten. Wat op zich eigenlijk al grappig is, vooral als je bedenkt dat de reguliere dyslexiebehandelaars de afgelopen jaren niet in staat zijn gebleken om de overheid cijfers aan te leveren over de effectiviteit van hun behandelingen.

Al weer twee weken geleden was ik bij de Rijksuniversiteit in Groningen. Een bijeenkomst georganiseerd door de wetenschapswinkel van de universiteit. Tot mijn grote blijdschap begon men de presentatie met een uitleg over de linker- en de rechterhersenhelft. De linkerhersenhelft helpt ons bij de ratio, terwijl de rechterhersenhelft meer de praktische intelligentie vertegenwoordigt. Voor een universitaire omgeving een bijzonder benadering, die ik overigens van harte toejuich.