Afgelopen week was ik bij een bespreking in Beilen. Het doel van de bijeenkomst was het bespreken van de resultatenmatrix in de jeugdhulpverlening en de WMO. Er waren veel zorgaanbieders aanwezig. Allemaal mensen die stuk voor stuk passie hebben voor het werk wat ze doen, met maar één doel en dat is de ander helpen.
Soms vragen ouders me wel eens of het bezwaarlijk is dat hun kind typt in plaats van schrijft. Op school heeft men op een gegeven moment de computer geïntroduceerd en omdat het handschrift van zoon of dochter zo moeilijk leesbaar is, lijkt dit een prima oplossing. Want zeg nou zelf, een geschreven woord of een getypt woord, een woord blijft een woord.
Vanochtend sprak ik een moeder van vier kinderen in de leeftijd van 7 tot 16 jaar. Vier kinderen uit één gezin, die allemaal tegen leerproblemen aanlopen. Volgens school ‘zit het er niet in’ en worden vanaf groep 2 door school de zorgen al geuit. De oudste volgt praktijkonderwijs en voor de anderen ziet men niet veel meer dan een laag vmbo niveau in het verschiet. Ondertussen ziet moeder steeds vaker haar vier talentvolle kinderen gebukt gaan onder faalangst en een negatief zelfbeeld.
“Woordbeelden opslaan? Visueel geheugen? Heeft u daar wetenschappelijk bewijs voor? Nee? Dat u zich met deze dwaalwegen bezig durft te houden. U beschadigt kinderen daarmee. Het is een schandaal!”
In groep 5 zit hij. Ik zag ‘m vorige week voor de tweede keer. Tijdens het intakegesprek bleek hij een flinke achterstand te hebben. Hij had geen goed letterbeeld, wat directe consequenties heeft voor het leren lezen en schrijven. Daarnaast tekende hij de letters in plaats van dat hij ze schreef.
Op 18 december 2014 verscheen in de krant een artikel over de verplichte rekentoets op het voortgezet onderwijs. De verplichte rekentoets wordt massaal slecht gemaakt. Zo slecht zelfs, dat er heel veel kinderen geen diploma zouden halen als het resultaat van de toets nu mee zou tellen. Vanaf volgend jaar telt de toets wel mee voor het eindexamen.