Vrijdag 28 september 2012 vond het kennissymposium plaats van oudervereniging ‘Balans’. Net als het voorgaande jaar waren er weer vele lezingen: wetenschappelijke benaderingen van ADD, ADHD en verwante etiketten, maar het woord kind, visueel of kinesthetisch viel niet. Ik blijf dat verbazend vinden. Op de informatiemarkt sprak ik veelal mensen uit de praktijk (ouders, leerkrachten, intern begeleiders en remedial teachers). Zij bevestigden keer op keer, dat juist de begrippen visueel en kinesthetisch een belangrijk onderdeel zijn van de problematiek.

Het is weer de tijd van de informatieavonden op de basisscholen. Leerkrachten vertellen over hoe het werkt in en rond de klassen. En natuurlijk gaat het verhaal over het gemiddelde kind, daar ontkom je niet aan. Maar hoe ervaar je zo’n informatieavond als jouw kind niet zo gemiddeld is?

Een nieuw Nederlands woord is geboren. Een woord dat logischer is dan het lijkt. Rechtsgeoriënteerde kinderen hebben vrijwel hun hele schoolbestaan dingen gedaan waarbij zij twijfelden of het wel goed was. Juist omdat zij in staat zijn om verschillende mogelijkheden te zien, bedenken zij bij iedere vraag wel een tweede passend antwoord. Dit zorgt ervoor dat zij bijna altijd twijfelen en daardoor onzeker worden.