In al hun enthousiasme, gaan kinderen al heel vroeg proberen woordjes te schrijven. Ouders en leerkrachten vinden dat leuk en moedigen hen ook aan. Of deze woordjes goed geschreven zijn of niet, gaan we nog niet corrigeren, want we willen het kind niet demotiveren.
Op de vrije school heeft men de neiging om veel zaken beeldend uit te drukken. Dit lijkt dus heel goed voor beelddenkers, echter het tegendeel is waar.
Tijdens het intakegesprek met een nieuwe cliënt geef ik aan dat hij of zij vooral fouten moet maken. De opmerking ‘Ik wil graag dat je zoveel mogelijk fouten maakt’, geeft over het algemeen een schrikeffect, want dat is toch raar? Op school moet je vooral zo min mogelijk fouten maken.
Zoals eerder geschreven, vindt de wetenschap dat dyslexie een neurologische afwijking is in de samenwerking tussen de twee hersenhelften. Dit is iets waar je je hele leven mee te maken blijft houden. Door extra remedial teaching kan dit enigszins verzacht worden, aldus de wetenschap.
Met regelmaat hoor ik de verbazing, als kinderen een woord met twee klinkers schrijven. Bijvoorbeeld brooden. Terwijl kinderen al lang met deze spellingsregel in aanraking zijn geweest, komt het regelmatig voor dat woorden op deze wijze verkeerd geschreven worden.