
Grote baby meer kans op ADHD, echt waar?
Afgelopen week las ik een stukje in het Algemeen Dagblad. Het gaat om een onderzoek van orthopedagoog Cathelijne Buschens van het UMC Radboud in Nijmegen.
Afgelopen week las ik een stukje in het Algemeen Dagblad. Het gaat om een onderzoek van orthopedagoog Cathelijne Buschens van het UMC Radboud in Nijmegen.
Zoals eerder gemeld, heeft het overgrote deel van de – voor dyslectisch gediagnosticeerde -kinderen de voorkeur om visueel te denken.
Op school worden afspraken gemaakt over hoe je een fout geschreven woord moet corrigeren. Ik zie veel verschillen, niet alleen per school, maar ook vaak zelfs per klas. Hoe verwarrend kan het zijn.
Wij vinden het erg belangrijk om vast te stellen wat iemand heeft. Inmiddels hebben we al vele termen bedacht om een bepaald probleem te benoemen, denk maar aan dyslexie, dyscalculie, ADHD, ADD, pdd nos etc. Zodra dit is bepaald dan weten we in ieder geval dat er iets is. Er worden vele testen bedacht om een probleem in beeld te brengen.
Ogenschijnlijk is het alfabet een opsomming van de letters die we in de Nederlandse taal gebruiken. Het opnoemen ervan lijkt een onzinnige bezigheid. Tenslotte hoeft niemand in zijn werkzame leven het alfabet op te noemen. Ik heb een keer van een leerkracht gehoord, dat het alfabet niet belangrijk is. Waarschijnlijk bedoelde zij dit om bovenstaande reden.
De wetenschap zegt: “Dyslexie is een neurologische afwijking in de samenwerking tussen de twee hersenhelften. Hier blijf je je hele leven last van houden. Door middel van remedial teaching en extra aandacht kan hier wat verlichting in gebracht worden.”