Ogenschijnlijk is het alfabet een opsomming van de letters die we in de Nederlandse taal gebruiken. Het opnoemen ervan lijkt een onzinnige bezigheid. Tenslotte hoeft niemand in zijn werkzame leven het alfabet op te noemen. Ik heb een keer van een leerkracht gehoord, dat het alfabet niet belangrijk is. Waarschijnlijk bedoelde zij dit om bovenstaande reden.
De wetenschap zegt: “Dyslexie is een neurologische afwijking in de samenwerking tussen de twee hersenhelften. Hier blijf je je hele leven last van houden. Door middel van remedial teaching en extra aandacht kan hier wat verlichting in gebracht worden.”
Het is toch bijzonder hé, dat gerenommeerde praktijken op het gebied van dyslexie zoveel moeite doen om te vertellen dat je je vooral niet moet verlaten op fenomenen als beelddenken. Dit zijn dwaalwegen en als je dat toch doet, dan levert dat niets anders op dan tijdverlies en valse verwachtingen. Het levert niets op en als het dat wel doet dan was de persoon niet dyslectisch.
Onlangs viel mij een bericht op in het nieuws.Leerkrachten hebben steeds meer last van drukke kinderen in de klas. Dit beïnvloedt hun lesprogramma en hun functioneren. Dit wijten zij vooral aan de vele computerspelletjes en de televisie, aldus het bericht.